Een indringend, poëtisch verhaal over een snackbaravond in een verpleeghuis. Over zorg, schaamte en verwondering in de dementiezorg.

Publicatie over Met Zachte Verwondering in Zenderstreeknieuws. Over kunst, herinnering, dementie en het ontstaan van nieuwe ruimte in Museum IJsselstein.

Een poëtische vertelling over verwarring, zorg en mededogen. In een verpleeghuis vol rituelen, liedjes en misverstanden zoekt een dochter haar vader — en vindt verwondering in de stilte tussen hun woorden.

Een ochtend in de dagbesteding van mijn vader. Een koffietafel, een opmerking, en de stilte die alles zegt. Een verhaal over zorg, waardigheid en verwondering – en hoe een pan soep soms genoeg is.

Een verse bloemkool die “niet past” zet een verpleeghuis op scherp. Over treurig eten, een frivole vrijwilligster, protocollen—en hoe verwondering via geur en smaak de mens weer aan tafel zet.

Op de deur hangt een A4’tje.  CORONO, staat er.  In hoofdletters.  Comic Sans, punt 16.  Voor de deur staan drie overvolle rekken,...

Er zijn van die dagen waarop ik me onderdeel voel van een absurde theatervoorstelling. Decor: een verzorgingshuis. Rekwisieten: grote...