Een ochtend in de dagbesteding van mijn vader. Een koffietafel, een opmerking, en de stilte die alles zegt. Een verhaal over zorg, waardigheid en verwondering – en hoe een pan soep soms genoeg is.

Een verse bloemkool die “niet past” zet een verpleeghuis op scherp. Over treurig eten, een frivole vrijwilligster, protocollen—en hoe verwondering via geur en smaak de mens weer aan tafel zet.

Op de deur hangt een A4’tje.  CORONO, staat er.  In hoofdletters.  Comic Sans, punt 16.  Voor de deur staan drie overvolle rekken,...