Een ochtend in de dagbesteding van mijn vader. Een koffietafel, een opmerking, en de stilte die alles zegt. Een verhaal over zorg, waardigheid en verwondering – en hoe een pan soep soms genoeg is.

In zaal 2 van infusenland ontmoet ik de panterdame uit Zuilen, met haar kopertint, krullen en luidruchtige moed. Tussen chemo’s, wenkbrauwen en gouden sieraden laat ze zien dat iedereen anders omgaat met ziekte en verlies. Een verhaal over overleven, absurditeit en verbondenheid.

Op de deur hangt een A4’tje.  CORONO, staat er.  In hoofdletters.  Comic Sans, punt 16.  Voor de deur staan drie overvolle rekken,...