Een ochtend in de dagbesteding van mijn vader. Een koffietafel, een opmerking, en de stilte die alles zegt. Een verhaal over zorg, waardigheid en verwondering – en hoe een pan soep soms genoeg is.

Een verse bloemkool die “niet past” zet een verpleeghuis op scherp. Over treurig eten, een frivole vrijwilligster, protocollen—en hoe verwondering via geur en smaak de mens weer aan tafel zet.

In zaal 2 van infusenland ontmoet ik de panterdame uit Zuilen, met haar kopertint, krullen en luidruchtige moed. Tussen chemo’s, wenkbrauwen en gouden sieraden laat ze zien dat iedereen anders omgaat met ziekte en verlies. Een verhaal over overleven, absurditeit en verbondenheid.